Εκπληρώνουμε σήμερα, ακριβώς 77 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του ήρωα κομμουνιστή Φώτη Τσίγκα ένα χρέος στη μνήμη του. Χρέος απέναντι σε ένα διαλεχτό στέλεχος της Εαμικής Αντίστασης, απέναντι σε έναν λαογέννητο ηγέτη του λαού της Άμφισσας και όλης της Φωκίδας.
Στη μνήμη του, στην αλύγιστη στάση του, στο ηρωικό παράδειγμά του ορκιζόμαστε να τραβάμε διαρκώς μπροστά, να χαράζουμε βήμα το βήμα τον ίδιο δρόμο που εκείνος βάδισε. Για να χαράξει η μέρα που θα είναι παρελθόν το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Για να ‘ναι ολάνοιχτος ο δρόμος της οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας, ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός.
Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Να βεβαιώσουμε τους συντρόφους που χάθηκαν “σε άνιση μάχη κι αγώνα”, πως όχι μόνο τίποτα δεν πάει χαμένο, μα και πως, ακριβώς η θυσία τους, είναι το λίπασμα στους αγώνες που έρχονται.
Το ΚΚΕ, στην υπερεκατόχρονη πορεία του, η αστική τάξη δεν το έβαλε ποτέ στο χέρι.
Το ΚΚΕ στέκει και σήμερα καρφί στο μάτι τους.
Η προσωπική διαδρομή κι ο αγώνας, το παράδειγμα της ζωής του Φώτη Τσίγκα, η παληκαρίσια και αλύγιστη στάση του μπροστά στους εκτελεστές του, διδάσκουν σε ποιο έδαφος καλλιεργείται η αξία της ατομικής αξιοπρέπειας, της αγωνιστικής αξιοπρέπειας.
Όλοι όσοι τον γνώρισαν, παλιοί αγωνιστές, στελέχη του Κόμματος και της Εαμικής Αντίστασης, αναφέρονταν σε ένα νέο άνθρωπο με βαθιά μόρφωση και καλλιέργεια κι ας ήταν παιδί μιας πάμπτωχης οικογένειας, σε έναν ταλαντούχο δικηγόρο που μπροστά του ξανοίγονταν και ο δρόμος μιας άνετης ζωής, τέτοιας που ποτέ του δεν απόλαυσε, αρκεί οι πολιτικές του επιλογές να ήταν διαφορετικές.
Κι όμως, ο Τσίγκας απέρριψε αυτές τις ανέσεις επιλέγοντας να θέσει όλη την ύπαρξή του στην υπηρεσία του αγώνα για πολύ υψηλότερα ιδανικά κι αξίες.
Η πραγματική ελευθερία του κάθε αγωνιστή, του κομμουνιστή, είναι ότι αγωνίζεται να ανατρέψει την ταξική σκλαβιά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Από δω απορρέει και η δύναμη της αντοχής των κομμουνιστών.
Δεν ξεχνάμε λοιπόν, γιατί λαός χωρίς μνήμη, είναι λαός χωρίς μέλλον.
Αντιστεκόμαστε στη “λήθη” και τη στρεβλή την παραποιημένη ιστορία που σερβίρει το σύστημα στη νεολαία και το λαό. Είναι αντιδραστικός στόχος.
Κόντρα στη μοιρολατρία, την απογοήτευση, την υποταγή, προβάλλουμε τους αλύγιστους.
Γιατί ακριβώς το αίμα των ηρώων δίνει την καλύτερη σοδειά.
Τόσο κατά τη διάρκεια της Κατοχής αλλά από την πρώτη στιγμή της απελευθέρωσης η αστική τάξη έδειξε το μίσος της, αλλά και το φόβο της απέναντι στον οργανωμένο λαό, το ΕΑΜ, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, γιατί γνώριζε και γνωρίζει. Γιατί βλέπει στο ΚΚΕ αυτό που είναι το ΚΚΕ: H εμπροσθοφυλακή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στην μάχη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Στη μάχη για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία και να ανοίξει έναν νέο δρόμο για την ελληνική κοινωνία, για τον Σοσιαλισμό.
Τα αίσχη του αστικού κράτους απέναντι στους κομμουνιστές κάθε φορά ξεπερνούσαν τα όρια που είχαν θέσει οι προηγούμενοι εκπρόσωποι αυτού του κράτους. Προπολεμικά με εξορίες, δολοφονίες, ιδιώνυμο, που καθιστούσε έγκλημα τον κομμουνισμό και όσους τον ασπάζονταν. Στον Β’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, με την αστική τάξη να παραδίδει στους ναζί κατακτητές Έλληνες κομμουνιστές εξόριστους, ενώ είχαν ζητήσει να σταλούν στο μέτωπο να πολεμήσουν τις ορδές των ναζιστών εισβολέων. Αργότερα, στην διάρκεια της κατοχής την ώρα που ο λαός λιμοκτονούσε και πολεμούσε, η ίδια η αστική τάξη, είτε επέλεξε τον δρόμο της φυγής στο εξωτερικό μαζί με τον χρυσό της χώρας, είτε επέλεξε τη συνεργασία με τους κατακτητές, είτε υπονόμευε, σε συμμαχία με τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές, την ηρωική ΕΑΜική αντίσταση.
Ποτέ της η αστική τάξη δεν έχασε το ταξικό της κριτήριο. Ακόμα και την περίοδο της κατοχής σκεφτόταν την επόμενη μέρα, την υπολόγιζε γνωρίζοντας ότι γύρω από το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, είχε συσπειρωθεί η πλειοψηφία του λαού κι έχοντας πάντα στο μυαλό της και στην πράξη, το πώς θα διασωθεί η δικτατορία του κεφαλαίου.
Τόσο κατά τη διάρκεια της Κατοχής αλλά από την πρώτη στιγμή της απελευθέρωσης η αστική τάξη έδειξε το μίσος της, αλλά και το φόβο της απέναντι στον οργανωμένο λαό, το ΕΑΜ, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, γιατί γνώριζε και γνωρίζει. Γιατί βλέπει στο ΚΚΕ αυτό που είναι το ΚΚΕ: H εμπροσθοφυλακή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στην μάχη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Στη μάχη για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία και να ανοίξει έναν νέο δρόμο για την ελληνική κοινωνία, για τον Σοσιαλισμό.
Τα αίσχη του αστικού κράτους απέναντι στους κομμουνιστές κάθε φορά ξεπερνούσαν τα όρια που είχαν θέσει οι προηγούμενοι εκπρόσωποι αυτού του κράτους. Προπολεμικά με εξορίες, δολοφονίες, ιδιώνυμο, που καθιστούσε έγκλημα τον κομμουνισμό και όσους τον ασπάζονταν. Στον Β’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, με την αστική τάξη να παραδίδει στους ναζί κατακτητές Έλληνες κομμουνιστές εξόριστους, ενώ είχαν ζητήσει να σταλούν στο μέτωπο να πολεμήσουν τις ορδές των ναζιστών εισβολέων. Αργότερα, στην διάρκεια της κατοχής την ώρα που ο λαός λιμοκτονούσε και πολεμούσε, η ίδια η αστική τάξη, είτε επέλεξε τον δρόμο της φυγής στο εξωτερικό μαζί με τον χρυσό της χώρας, είτε επέλεξε τη συνεργασία με τους κατακτητές, είτε υπονόμευε, σε συμμαχία με τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές, την ηρωική ΕΑΜική αντίσταση.
Ποτέ της η αστική τάξη δεν έχασε το ταξικό της κριτήριο. Ακόμα και την περίοδο της κατοχής σκεφτόταν την επόμενη μέρα, την υπολόγιζε γνωρίζοντας ότι γύρω από το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, είχε συσπειρωθεί η πλειοψηφία του λαού κι έχοντας πάντα στο μυαλό της και στην πράξη, το πώς θα διασωθεί η δικτατορία του κεφαλαίου.
Όσα κι αν κάνουν, ο τροχός της κίνησης της ιστορίας δεν γυρίζει προς τα πίσω. Παρά τον δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων το ΚΚΕ είναι εδώ, παρόν, δίνει ελπίδα και διέξοδο στο λαό, στους αγωνιστές, κρατάει τη δάδα αναμμένη στη θύελλα, την περνάει σε νέα, γερά χέρια.
Το αποτέλεσμα των εκλογών μέσα στον αρνητικό συσχετισμό του έχει ένα θετικό και πολύ ελπιδοφόρο στοιχείο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την άνοδο του Κόμματός μας σε ψήφους, ποσοστό και έδρες στη Βουλή.
Είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι γιατί κι εδώ, στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, τη μικρή Φωκίδα με την τόσο μεγάλη ιστορία το Κόμμα σηκώθηκε πιο ψηλά με ποσοστό 8% και μέσα στην πόλη μας είναι 3ο κόμμα με ποσοστό 10,3% !
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία! Στις 25 Ιουνίου, ο λαός μας μπορεί να δυναμώσει ακόμα πιο πολύ το ΚΚΕ.
Περισσότερους από 400 νόμους πέρασε η ΝΔ, όλοι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του κεφαλαίου, της άγριας εκμετάλλευσης των εργαζομένων….
Και επειδή ο καημός της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι να διασφαλιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου φτάσανε να ψηφίσουν κατά 50% ο πρώτος και κατά 70% το δεύτερο τα νομοσχέδια της ΝΔ.
Αυτό λοιπόν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ το ονομάζουν αντιπολίτευση. Αν μια κυβέρνηση έχει τέτοια αντιπολίτευση, τι να την κάνει τη συμπολίτευση… θα πούμε εμείς.
Αυτή η συμπολιτευόμενη πολιτική τους είχε και τα αντίστοιχα αποτελέσματα στην κάλπη κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνέβαλλε ώστε ένα σημαντικό ποσοστό από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ να κατευθυνθεί προς τη ΝΔ αναπληρώνοντας μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο και με το παραπάνω απ’ ό,τι φαίνεται τις δικές της απώλειες. Ενώ ένα άλλο μεγάλο κομμάτι πήγε να νεκραναστήσει το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα των 3 μνημονίων. Ας κοιτάξει λοιπόν αυτά ο κ. Τσίπρας κι ας αφήσει τις κλάψες και τη βρώμικη επίθεση στο ΚΚΕ.
Ας δούμε ποιοι θα κάνουν αντιπολίτευση λοιπόν. Στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα του ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βουλευτές που τους προόριζε η ΝΔ για δικούς της υπουργούς όπως ο κ. Αποστολάκης αλλά το προξενιό χάλασε τελευταία στιγμή.
Έχει την κ. Λινού που ο Τσίπρας την πρότεινε στον Μητσοτάκη για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής όταν ο κόσμος πέθαινε έξω από τις ΜΕΘ. Η ίδια ερωτώμενη τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν έρθει από τη ΝΔ η αναθεώρηση του άρθρου 16, απάντησε «εξαρτάται», ενώ και ο ίδιος ο Τσίπρας επιβεβαίωσε ότι κρατάει ανοιχτή την πόρτα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τώρα βέβαια κινδυνολογώντας κάλπικα καλεί τον κόσμο να τον ψηφίσει για να μην έχει τόσο ευρεία πλειοψηφία ο Μητσοτάκης κι αναθεωρήσει μόνος του το Σύνταγμα.
Έχει κι άλλους όμως στην κοινοβουλευτική του ομάδα όπως η Τζάκρη που μαζί με τον Βορίδη και το Γεωργιάδη ανήκουν στους ελάχιστους βουλευτές που έχουν ψηφίσει 3 στα 3 μνημόνια.
Έχει την Ξενογιαννακοπούλου, υπουργό του ΠΑΣΟΚ στο 1ο μνημόνιο, Υφυπουργό στην συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, υπουργό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετά.
Έχει την Αχτσιόγλου που όταν ήταν υπουργός Εργασίας και έφερε την τροπολογίαγια τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, ο Γεωργιάδης δήλωνε ότι δεν κρατιότανε να έρθει στη Βουλή να την ψηφίσει. Έπειτα βέβαια κι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τα μισά άρθρα του νόμου Χατζηδάκη. Μπορούμε να λέμε μέχρι το βράδυ…
Έχουμε όμως και τον έτερο διεκδικητή του υπουργείου αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ που ενώ τσάκισε τον κόσμο με το 1ο μνημόνιο αλλά και τα επόμενα που υπερψήφισε, αφού ψήφισε πάνω από 250 νόμους της ΝΔ την τετραετία της ΝΔ ζητάει τώρα ψήφο για να κάνει όπως λέει υπεύθυνη αντιπολίτευση πάντα μέσα στα πλαίσια της δημοσιονομικής σταθερότητας. Αυτής που λέει σου δίνω ένα και σου παίρνω δέκα. Και ταυτόχρονα τρέχει ο Ανδρουλάκης να συμμαζέψει κάτι μαρτυριάρικα στελέχη του όπως η Μιλένα Αποστολάκη που είπε ότι δεν αποκλείεται και μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ. Σιγά το δύσκολο θα πούμε εμείς που δεν έχει ξαναγίνει…
Από κοντά και ο Βαρουφάκης του ΜΕΡΑ 25 ο οποίος φόρτωσε την ευθύνη για την ακροδεξιά και τον φασισμό γενικά στην «αριστερά» και ο οποίος μάλιστα δυσκολεύεται λέει να ορίσει τι σημαίνει ναζισμός, ρατσισμός.
Έτσι όπως το παρουσιάζει ο Βαρουφάκης, αυτοί που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα, που επιτέθηκαν στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και σε μετανάστες, μάλλον ήταν …αγανακτισμένοι που δεν κατάφερε να τους κερδίσει η «αριστερά»!
Έτσι ήταν πάντα η σοσιαλδημοκρατία έγινε τη δυνατότητα στους φασίστες να παίζουν τα παιχνίδια τους γιατί πούλαγε “ρήξη”, βάφτιζε προοδευτική τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, και απογοήτευε λαϊκές δυνάμεις.
Κατά συνέπεια το πραγματικό και κρίσιμο ερώτημα για το λαό είναι “για ποιον” και “τι ακριβώς θα υλοποιήσει” η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ.
Άρα το επόμενο, ακόμα πιο κρίσιμο ερώτημα είναι πόσο δυνατός θα είναι ο λαός και το κίνημα του την επόμενη μέρα, για να εμποδίζει μέτρα, να καθυστερεί, να πιέζει και να αποσπά κατακτήσεις.
Κι αυτό απαντιέται αυτόματα με το τι αντιπολίτευση θα υπάρχει και πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ.
Όσο πιο αδύνατοι αυτοί και δυνατό το ΚΚΕ, τόσο πιο δυνατός ο λαός, ώστε την επόμενη μέρα, απέναντί τους να βρεθεί με μεγαλύτερο μπόι η σταθερή, η σίγουρη, η μαχητική αντιπολίτευση.
Να φτάσουν όλοι και όλες με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην κάλπη.
Για να είναι ολαός αυτός που θα χαμογελάει την επόμενη των εκλογών έχοντας το αποκούμπι του, το στήριγμά του ακόμα πιο δυνατό, πραγματική αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή κυβέρνηση και πολιτική.
Καλούμε όλες και όλους να πάρουν τη θέση δίπλα μας στους αγώνες και στις εκλογές. Ακόμα κι αν έχουν ενστάσεις, απορίες, ακόμα και επιμέρους διαφωνίες.
Σε όλους όσοι σκέφτονται να ψηφίσουν ΚΚΕ.
Τώρα η σκέψη πρέπει να γίνει απόφαση και η απόφαση, πράξη!
Για να είναι ο λαός αυτός που θα χαμογελάει την επόμενη των εκλογών έχοντας το αποκούμπι του, το στήριγμά του ακόμα πιο δυνατό, πραγματική αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή κυβέρνηση και πολιτική.
