Διονύσης Τσακνής – Για ποια επιτυχημένη θεατρική παράσταση έγραψε μουσική;

Το Θέατρο Πρόβα σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής, στο πλαίσιο «Ημέρες Θεάτρου» θα δώσει δύο ακόμη παραστάσεις με τη νέα του παραγωγή, το έργο «Παλαιστές» του Στρατή Καρρά.

Συγκεκριμένα, στο Δημοτικό Αμφιθέατρο του Δήμου Αχαρνών «Μίκης Θεοδωράκης», το Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2021, στις 21:00 και στον υπαίθριο χώρο εκδηλώσεων του Δημοτικού Σταδίου Αγίου Δημητρίου, την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2021, στις 21:00.

Τον Οκτώβριο η παράσταση θα ξεκινήσει στο δικό της σπίτι, το θέατρο Πρόβα σε μέρες και ώρες που θα ανακοινωθούν προσεχώς.

Ένα έργο για την παραπλανητική δύναμη της ελπίδας

Το έργο «Οι Παλαιστές» του Στρατή Καρρά αποτελεί έργο ορόσημο για την Ελληνική πραγματικότητα. Ο λαός που ποτέ δεν έπαψε να ελπίζει, να μοχθεί, να καταστρέφεται και να διατηρείται στο χρόνο.

Η κοινωνική μας πυραμίδα είναι το έναυσμα του συγγραφέα ώστε να μας παρουσιάσει χωρίς σχήματα λόγου, χωρίς μεταφορές αυτό που όλοι ξέρουμε και αγνοούμε. Το πολιτικό «παραμύθι» που θρέφει συστηματικά το λαϊκό υπόβαθρο.

Σημείωμα του συγγραφέα

Ο θεατρικός συγγραφέας με το κείμενο του, απλώς αφυπνίζει τους διαλόγους -κραυγή, που έχει μέσα του ο άνθρωπος – ηθοποιός. Δεν επιχειρώ τίποτα καινούργιο ή ξεχωριστό.

Η προσπάθειά μου είναι να διερευνήσω και να εμπλουτίσω, την πολύ παλιά μέθοδο της τέχνης του θεάτρου. Ψάχνοντας στα τυφλά, προχωρώ, πατώντας με σεβασμό στην παράδοση.

Βασικά η κατεύθυνση της τεχνικής – εκτός από την προσωπική έρευνα και συμβουλή του καθενός ξεχωριστά – συμπορεύεται με την παγκόσμια τεχνική του θεάτρου. Και η κατεύθυνση αυτή, είναι η εξελικτική πορεία της τέχνης του θεάτρου που δεν ξεπήδησε μόνο από την έρευνα για καινούργιους τρόπους έκφρασης, αλλά μέσα από την αναπόφευκτη και συμπυκνωμένη ανάγκη για ανανέωση.

Κάθε εξέλιξη έχει σαν αφορμή την παράδοση. Στην σημερινή ανανέωση παρατηρούμε την κλασσική φόρμα του θεάτρου, σε τεχνική και σε θέμα, με σύγχρονα βέβαια εκφραστικά μέσα

Η ανανέωση αυτή στη μορφή , είναι αυτό που ονομάζουμε «Θέατρο του Παράλογου». Σαν περιεχόμενο – θέμα, έχει την άρνηση και τη διαμαρτυρία εναντίον της «Μεθόδου τρόμος» που χρησιμοποιεί η παγκόσμια γκαγκστερικά οργανωμένη παρακοινωνία, για την καταπίεση και την τελική υποταγή της ανθρώπινης ύπαρξης. Μαζί με αυτό το περιεχόμενο, ξανά τοποθετείται το αιώνιο θέμα ¨Άνθρωπος¨. Το βασικό τούτο θέμα, ανανεώνεται στη σχέση του και την τοποθέτηση του – επανεξέτασή του, στον συνεχώς ανανεωμένο χώρο και στις διάφορες μεταβολές.

Έτσι έχουμε ξανά το πανάρχαιο ερώτημα : Από πού ερχόμαστε, ποια είναι η έννοια της ζωής, που πάμε.

Ο καλλιτέχνης ακολουθά και ακολουθείται. Η τέχνη του θεάτρου όπως κάθε τέχνη είναι μια μακριά πορεία. Η προσφορά του καθενός αξιολογείται με το πόσο και τι θα προσφέρει κατά την πορεία αυτή. Αναπόφευκτα το πρωτοποριακό ελληνικό έργο έχει τη μορφή και το περιεχόμενο του σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου. Βία, παγίδευση, εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης, μέθοδος τρόμος, χάος, η μάταιη ελπίδα πως κάποιος θα μας σώσει.

Έτσι έχουμε έργα εφιαλτικά – απαισιόδοξα. Μα η απαισιοδοξία στη σκηνή ουσιαστικά ενεργεί αισιόδοξα στην πλατεία. Το αδιέξοδο προκαλεί δύο βασικές αντιδράσεις: την αδράνεια, δηλαδή την παραδοχή της αδυναμίας σου ν’ αγωνιστείς, και την αποτελεσματική δράση για αντίσταση εναντίον της καταπίεσης.

Από την άποψη αυτή «Οι Παλαιστές» είναι έργο απαισιόδοξο στη σκηνή.