Δημοτική Κίνηση Πολιτών Δήμου ΔΕΛΦΩΝ
ΠΟΛΙΤΕΣ στο ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Δελτίο Τύπου
Είδαμε το πρόγραμμα των επικείμενων φετινών εορτασμών της παράδοσης – απελευθέρωσης του Κάστρου των Σαλώνων, 10 Απριλίου 1821 και δε μπορούμε παρά να σχολιάσουμε και να ψέξουμε τη διοργανώτρια δημοτική αρχή.
Είναι μια γιορτή που έρχεται ύστερα από τις ταλαιπωρίες και τους περιορισμούς της πανδημίας, στον απόηχο της 200ετηρίδας της Επανάστασης και λίγες μόνο μέρες μετά τον εορτασμό της εθνικής επετείου. Το πρόγραμμα δείχνει μια φτηνή απομίμηση της γενικής εθνικής γιορτής. Ποια εκδήλωση απ’ τις προγραμματιζόμενες, θα έφερνε κόσμο, όχι απ’ την Αθήνα και την Πάτρα, αλλά απ’ το Γαλαξείδι ή το Χρισσό; Μήπως η γιορτή γίνεται για να γίνεται κι όχι για βαθύτερες ιστορικές συναισθήσεις, απότιση φόρου τιμής στους αγωνιστές – προγόνους, ανάδειξη της προσφοράς τους και της συνεισφοράς της πόλης στον μεγάλο εθνικό Αγώνα και τέλος, προβολή του παρόντος της, με υποκίνηση και παραπέρα δυνατοτήτων ανάπτυξής της;
Αυτά δεν είναι ικανά να ιδρώσουν το αυτί των νυν δημοτικών αρχόντων.
Αναβιώσεις που θυμίζουν κούφιο πατριωτισμό και αλήστου μνήμης εποχές.
Εκδηλώσεις απελευθέρωσης είναι οι προγραμματισθείσες ή μαθητικό θεατρικό φεστιβάλ; Οι οργανωτές δε μπορούσαν να συντονίσουν τα δυόμισυ σχολεία σε κοινή δράση, αφού εκεί ρίχνεται το βάρος; Εκτός κι αν ήταν πιάσιμο απ’ τα μαλλιά «ευκαιρίας» να γεμίσει το παγερά «άδειο» τους πρόγραμμα. Από προηγούμενους κι όχι ιδιαίτερα παλιούς εορτασμούς, θυμούνται οι μετασχόντες την ενεργό παρουσία μελών της οικογένειας Πανουργιά, επιστημονικές ακαδημαϊκές σημαντικές παρουσίες, τιμή για το έργο – συνολική προσφορά καταξιωμένων συμπολιτών. Δεν τα συμμερίζεται αυτά η τωρινή δημοτική αρχή και τα προσπερνά.
Απ’ τη Δεσφίνα και το Μουσείο Ησαΐα, την Ιτέα-Σκάλα των Σαλώνων, το καθοριστικό για την εξέγερση και σύμπραξη στον Αγώνα Γαλαξείδι, το Λιδωρίκι και τα «Βλαχοχώρια», χωριά του σημερινού Δήμου Δελφών, όλοι είχαν ένα ρόλο στην καθιερωμένη τοπική γιορτή κι αποκλείονται αναίτια.
Κι αν φταίει ο έχων το γενικό πρόσταγμα, είναι καιρός να συνειδητοποιηθεί ότι όσο άξιος κι αν είναι ένας, ΔΕΝ φτάνει να επωμιστεί τέτοιο βάρος. Ούτε οι γνώσεις, η εμπειρία, οι ικανότητες κι η αισθητική του, μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις και προσδοκίες μιας σημερινής κοινωνίας, με τα ερεθίσματα και τις δυνατότητες, πληροφορίες που στην εποχή μας την κατακλύζουν.
Με εδώ αναγνωρισμένους ανθρώπους κι άξιους φίλους της πόλης της Άμφισσας και του τόπου, μια έγκυρη ομάδα θα μπορούσε μεθοδικά να ετοιμάσει κάτι συνθετικά ελκυστικό και ανταποκρινόμενο επαρκώς στην παράδοση του τόπου μας. Αυτό, ποιον τρομάζει ή απειλεί;
Μιλώντας για την Ελληνικὴ Επανάσταση και τον Μακρυγιάννη, ο Σεφέρης επεσήμαινε: «Ὁ ἀγῶνας ἐκεῖνος ἦταν ἕνα κοινωνικό, πολεμικὸ καὶ πολιτικὸ γεγονός. Ἦταν συνάμα καὶ ἕνα πνευματικὸ γεγονός». Κι αυτή «τὴν τελευταία ἄποψη», τη θεωρούσε ως «τὴν πιὸ ἀγνοημένη». Αν εξακολουθήσουμε να αγνοούμε, τέτοιες κρίσιμες παραμέτρους, τότε με υποβαθμισμένες εορταστικές εκδηλώσεις, δεν τιμάμε αλλά (τουλάχιστον!) υποτιμάμε: όχι μόνο τους αγωνιστές και την ιστορία μας, μα και τη νοημοσύνη εκείνων που εκπροσωπούμε κι απευθυνόμαστε.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΔΗΜΟΣ ΔΕΛΦΩΝ Αξίζει και να Ζεις και να Αγωνίζεσαι για Αυτόν.
